Als het beneden
bij onze ouders niet mocht
niet kon, dan er geen tijd was of veel haast
dan- dan wisten we niet
hoe snel we naar boven moesten rennen.
Rennend riepen we al op de trap
dat we eraan kwamen
door haar smalle gang renden we
haar grote kamer in
en ploften neer op haar groene bank
“Mogen we ….aub ….Oma!!”
Ja, we mochten altijd
Kijken naar Flipper, Tarzan, Daktari
en Oma zette een bordje op tafel met
harde bruine koekjes op zacht witbrood
met roomboter
in kleine stukjes gesneden
met een prikkertje voor ieder kind.
Ze zelf nam een kopje koffie
zwart, zelfgemalen en dampend.
Oma doopte haar koekjesbrood in de koffie
Dat mochten we ook
maar dat mochten we niet vertellen
Geschreven op de 1e avond van mijn strippenkaart poëzie van Krista Middel.
Dit gedicht op Instagram